زندگینامه سردار شهید رمضان عامل گوشه نشین
رﻣﻀﺎن ﻋﺎﻣﻞ ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻦ، ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺼﺮاﷲ، در ﺳﺎل 1340 ﻛﻪ ﻣﺼﺎدف ﺑﺎ روز اول ﻣـﺎه ﻣﺒـﺎرك
رﻣـﻀﺎن ﺑﻮد در ﻣﺸﻬﺪ ﻣﺘﻮﻟﺪﺷﺪ.
او از ﻛﻮدﻛﻰ ﻋﻼﻗﻪ ﻓﺮاواﻧﻰﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻗﺮآن داﺷﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ دﺑﺴﺘﺎن ﻗﺮآن را ﺑﻴﺎﻣﻮزد.
رﻣﻀﺎن از ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻧﻤﺎز ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ و از ده - ﻳﺎزده ﺳﺎﻟﮕﻰ روزه ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ.
در ﺳﺎل 1347 ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اﺑﺘﺪاﻳﻰ ﺻﻔﻮى رﻓﺖ و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪى - ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﻘﻞ ﻣﻜـﺎن - ﺑـﻪ دﺑـﺴﺘﺎن
رﻫﻨﻤﺎ رﻓﺖ و در ﺳﺎل 1352 دوره اﺑﺘﺪاﻳﻰ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﺪ. ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻛﺘﺎب و ﺑـﺎزى ﻓﻮﺗﺒـﺎل ﻋﻼﻗـﻪ
داﺷﺖ.
دوره راﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﺗﺎ ﻛﻼس ﺳﻮم ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ در دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﺷـﻬﻴﺪ ﻓـﺮازى درس ﺧﻮاﻧـﺪ و ﺑﻌـﺪ از آن ﺗـﺮك
ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮد.
ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ اﻧﻘﻼب ﻫﻤﮕﺎﻧﻰ ﺷﻮد، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﻧﻘﻼﺑﻰ داﺷﺖ و در ﻣﻴﺎن ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﺶ اﻋﻼﻣﻴﻪﻫﺎى اﻣـﺎم(ره)
را ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻰﻛﺮد و آﻧﻬﺎ را ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻰﻛﺮد. او در ﻛﻠﻴﻪ راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻴﻬﺎ و ﺗﻈﺎﻫﺮات اﻧﻘﻼﺑﻰ ﺷﺮﻛﺖ ﻣـﻰﻛـﺮد و
ﺧﺎﻧﻮاده را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰﻛﺮد. در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺮآن ﺑﻪ اﻓﺸﺎى ﺟﻨﺎﻳﺎت رژﻳﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﻛـﻪ در
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻰﺷﺪ، ﻣﻰﭘﺮداﺧﺖ.
ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب ﻋﻀﻮ ﺑﺴﻴﺞﻣﺴﺠﺪ زﻳﻨﺒﻴﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎه ﺟﺰء اوﻟﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫـﺎﻳﻰ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻃـﻮر
اﻓﺘﺨﺎرى ﻋﻀﻮ اﻳﻦ ﻧﻬﺎد ﺷﺪ و ﭘﺲ از آن ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺪام رﺳﻤﻰ ﺳﭙﺎه ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪ. او روزﻫﺎ را در ﺳﭙﺎه ﻛـﺎر
ﻣﻰﻛﺮد و ﺷﺒﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪﮔﺸﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﻰﭘﺮداﺧﺖ.
ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ وﻳﮋﮔﻴﻬﺎى اﺧﻼﻗﻰ او ﺗﻮاﺿﻊ، ﻓﺮوﺗﻨﻰ و اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺑﺰرگ و ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮد. او ﻓﺮدى ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮش
اﺧﻼق ﺑﻮد و اواﻣﺮ واﻟﺪﻳﻨﺶ را اﻃﺎﻋﺖ ﻣﻰﻛﺮد،ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ در ﻛﺎرﻫﺎى ﻣﻨـﺰل ﺑـﻪ ﻣـﺎدر و
در ﻛﺎرﻫـﺎى ﻣﻐﺎزه ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻳﺎرى ﻣﻰرﺳﺎﻧﺪ.
دوﺳﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: رﻣﻀﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎى ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻓـﺮاوان داﺷـﺖ و ﺑـﻪ
ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ، ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را در ﺳﭙﺎه، در ﺑﺨﺶ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت و ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻛﺎر ﻣﻰﻛﺮد.
ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻮاره در ﺟﺒﻬﻪﻫﺎ ﺑﻮد، ازدواج ﻧﻜﺮد. ﻣﺎدرش ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﻳـﺎدم ﻫـﺴﺖ ﻳـﻚ روز ﺷـﻬﻴﺪ
رﻓﻴﻌﻰ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﺎ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺣﺎج ﺧﺎﻧﻢ، رﻣﻀﺎن را ﻣﻰﺧﻮاﻫﻴﻢ داﻣﺎد ﻛﻨﻴﻢ. ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷـﺪم، اﻣـﺎ
رﻣﻀﺎن ﮔﻔﺖ: ﺗﺎ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ ﻣﻦ ازدواج ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻛﺮد.
در ﺳﺎل 1359 ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺑﻴﺖ اﻣﺎم(ره) ﺑﻪ ﺟﻤﺎران اﻋﺰام ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﺳﻪ ﻣﺎه - ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺟﻨﮓ
- ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. او ﻣﻰﮔﻔﺖ: ﻣﺮدم ﺑﺮاى ﭘﺎﺳﺪارى از اﻣﺎم اﻟﺘﻤﺎس ﻣـﻰﻛﻨﻨـﺪ، اﻣـﺎ وﺟـﻮد ﻣـﻦ در
ﺟﺒﻬﻪ ﺿﺮورىﺗﺮ اﺳﺖ.
در ﺳﺎل1360 و در دوران درﮔﻴﺮى ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ و ﻟﻴﺒﺮاﻟﻬﺎ، ﻧﻘﺶ ﻣﺆﺛّﺮى در ﻛـﺸﻒ و اﻧﻬـﺪام ﺧﺎﻧـﻪﻫـﺎى
ﺗﻴﻤﻰ ﻣﻨﺎﻓﻘﻴﻦ داﺷﺖ.
ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺟﻨﮓ ﺟﺰء اوﻟﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ اﷲاﻛﺒﺮ اﻋﺰام ﺷﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻴﺮاﻧﺪاز ﺑـﻮد. در
اواﺧﺮ ﺳﺎل 1360 در ﺟﺒﻬﻪﻫﺎى ﺑﺴﺘﺎن، ﭼﺰّاﺑﻪ، دب ﺣﺮدان و دﻳﮕﺮ ﺟﺒﻬﻪﻫﺎى ﺟﻨﻮب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه
ﮔﺮدان وﻟﻴﻌﺼﺮ و در ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻬﺎى واﻟﻔﺠﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻰ، واﻟﻔﺠﺮ 1، واﻟﻔﺠـﺮ 2 و واﻟﻔﺠـﺮ 3 ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻣﻌـﺎون
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺗﻴﭗ اﻣﺎم ﺻﺎدق از ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ ﺧﺮاﺳﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﺮد.
ﭘﺲ از ﻋﻤﻠﻴﺎت واﻟﻔﺠﺮ 3 ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺸﻮﻳﻘﻰ از ﻃﺮف ﺳﭙﺎه ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭼﻬﺎر ﺑﻪ ﻣﻜّﻪ ﻣﻌﻈّﻤﻪ اﻋﺰام ﺷﺪ ﻛـﻪ
ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ رﻓﺖ و در ﻋﻤﻠﻴﺎت واﻟﻔﺠﺮ 4 - در ﻣﻨﻄﻘـﻪﭘﻨﺠـﻮﻳﻦ - ﺣـﻀﻮر داﺷـﺖ.
ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻃﻮر اﻓﺘﺨﺎرى از ﻃﺮف ﺳﭙﺎه، ﺑﺮاى ﻧﺒﺮد ﺑـﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴـﺴﺘﻬﺎ ﺑـﻪ ﺟﻨـﻮب
ﻟﺒﻨﺎن اﻋﺰام ﺷﺪ. ﭘﺲ از ﻳﻚ ﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ اﻋﺰام ﺷـﺪ و ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه
ﺗﻴﭗ اﻣﺎم ﺻﺎدق(ﻋﻠﻴﻪاﻟﺴﻼم) ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و در ﻋﻤﻠﻴﺎت وﻳﮋه ﺧﻴﺒﺮ در اﺳﺘﺎﻧﻬﺎى ﺑﺼﺮه و اﻟﻌﻤـﺎره
ﻋﺮاق ﺣﻤﺎﺳﻪﺳﺎز ﺷﺪ.
رﺷﺎدﺗﻬﺎى او آن ﻗﺪر در ﺟﺒﻬﻪﻫﺎى ﺟﻨﮓ زﻳﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﺮاق ﺑﺮاى آوردن ﺳﺮ او ﺟﺎﻳﺰه ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد.
دوﺳﺖ ﺷﻬﻴﺪ در ﻣﻮرد ﺧﻠﻖ و ﺧﻮى او ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑـﻪ اﻳﻨﻜـﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه ﮔـﺮدان ﺑـﻮد، ﻛﻤﺘـﺮ در
اﺗﺎﻗﺶ ﻏﺬا ﻣﻰﺧﻮرد و ﺑﻴﺸﺘﺮِ ﺧﻮرد و ﺧﻮراﻛﺶ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎى ﮔﺮدان ﺑﻮد.
ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪ درﺑﺎره ﺗﺄﺛﻴﺮ او ﺑﺮ روﺣﻴﻪ رزﻣﻨﺪﮔﺎن ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﺳﺎل 1359 - اواﻳﻞ ﺟﻨﮓ - در
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ اﷲاﻛﺒﺮ ﺑﻮدﻳﻢ. ﻋﺮاق ﺗﻚ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺷﻬﺮ ﺳﻮﺳﻨﮕﺮد را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﺷﻐﺎل ﺧﻮد در
آورده ﺑﻮد. آﺗﺶ ﻓﺮاوان ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﻰرﻳﺨﺖ و در آن ﺻﺤﺮاى ﭘﺮ از دود و آﺗﺶ، دﻟﻬﺮه ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑـﺮ ﻫﻤـﻪ
ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮد و در ﺳﻨﮕﺮﻫﺎى اﻧﻔﺮادى ﭘﻨـﺎه ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮدﻳﻢ و ﺑـﺎ اﻳﻨﻜـﻪ اول ﺟﻨـﮓ ﺑـﻮد و ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﻓﺮاواﻧـﻰ
ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ، وﻟﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن روﺣﻴﻪﻫﺎى ﺑﺎﻻ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻰﻛﺮدﻳﻢ. ﻣﻦ ﺑـﺎ ﻳﻜـﻰ از دوﺳـﺘﺎن در ﺳـﻨﮕﺮ ﻧﺸـﺴﺘﻪ
ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاﻳﻰ از ﺑﻴﺮون ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳﻴﺪ. دوﺑﺎره ﮔﻮش دادم، ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺻﺪاى ﻋﺎﻣـﻞ اﺳـﺖ. ﺑـﺎ
ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻴﺮون آﻣﺪﻳﻢ و ﮔﻮﻳﺎ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ و ﻏﺮﺑﺖ، ﻓﺮﺷته ﻧﺠﺎﺗﻰ ﺑﺮاﻳﻤﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد، او را در آﻏﻮش
ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﭘﺲ از اﻧﺪﻛﻰﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﻨﮕﺮ رﻓﺘﻴﻢ. او ﮔﻔﺖ: اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻫﻮاز رﺳﻴﺪه ام و ﻳﻜﺴﺮه ﺳـﺮاغ ﺷـﻤﺎ را
ﮔﺮﻓﺘﻪام ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ.
ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﺷﺐ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑـﻮد، ﺣـﺪود ﺳـﻰ و ﭘـﻨﺞ ﻛﻴﻠـﻮﻣﺘﺮ راه را ﺑﺎﻳـﺪ ﭘﻴـﺎده
ﻣﻰرﻓﺘﻴﻢ. در ﺣﺪود ﺳﻪﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮى ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻂّ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ، ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎران ﻧﻴﺰﺷﺮوع ﺷﺪ. ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺎﻣـﻞ
ﺑﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ؛ زﻳﺎرت ﻋﺎﺷﻮرا را ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ، ﺑﻌﺪاً ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ. ﺑﭽﻪﻫﺎ ﻧﺸـﺴﺘﻨﺪ و
زﻳﺎرت ﻋﺎﺷﻮرا را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻳﻢ. ﺑﻌﺪ در ﺣﻴﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻴﻢﻣﻮاﺿـﻊ
را از دﺷﻤﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ، ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ داﻣﻨﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت وﺳﻴﻊ ﺑﻮد، ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚﺷﻬﻴﺪ دادﻳﻢ و ﻣﻮاﺿﻊ را ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ.
ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﻣﻬﺮداد - ﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎن ﺷﻬﻴﺪ - در ﻣﻮرد ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺑﻪ ﺷـﻬﺎدت رﺳـﻴﺪن او ﻣـﻰﮔﻮﻳـﺪ: روز
دوم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﻴﺒﺮ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ ﻫﻮراﻟﻬﻮﻳﺰه، دهاى از ﻛﻤﺎﻧﺪوﻫﺎى ﻋﺮاق دﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﻚ زدﻧﺪ و ﺑﻪ
ﻃﺮف ﺧﻂ ﺧﻮدى در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺮادران ﺑﺴﻴﺠﻰ و ﺑﺎ دﻻورى ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن، ﭘﺎﺗـﻚ
دﻓﻊ ﺷﺪ و در آﺧﺮ ﭘﺎﺗﻚﻋﺪهاى از ﻣﺰدوران ﻋﺮاﻗﻰِ در ﺣﺎل ﻓﺮار اﻗﺪام ﺑﻪﺗﻴﺮاﻧﺪازﻳﻬﺎى ﻣﺘﻔﺮّﻗـﻪ ﻛﺮدﻧـﺪ.
در ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖﺳﺮم ﻧﮕﺎه ﻣﻰﻛﺮدم، ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺎﻣﻞ را دﻳﺪم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻰﺳﻴﻢﭼﻰ در ﺣﺎل ﺣﺮﻛـﺖ
ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ ﺑﻮد. در ﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻋﺎﻣﻞ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ. ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدم را ﺑـﻪ ﺑـﺎﻻى ﺳـﺮ ﺷـﻬﻴﺪ
رﺳﺎﻧﺪم؛ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺧﻮرده ﺑﻮد و ﺧﻮنِ ﺳﺮش، ﺻﻮرت و ﻣﻘﺪارى از ﻣﺤﺎﺳﻦ اﻳـﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد و
ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ آراﻣﻰ ﺗﻜﺎن ﻣﻰﺧﻮرد و ﻣﺎ ﺑﺮاى اﻳﻨﻜﻪ روﺣﻴﻪ رزﻣﻨـﺪﮔﺎن ﺗـﻀﻌﻴﻒﻧـﺸﻮد، ﺑﭽـﻪﻫـﺎ را ﺳـﺎﻛﺖ
ﻛﺮدﻳﻢ و ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺎﻣﻞ را ﺑﺎ ﭘﺘﻮ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ اﻧﺘﻘﺎل دادﻳﻢ.
او ﭘﻴﺶ از ﺷﻬﺎدت ﺑﻪﻫﻤﺮزﻣﺎﻧﺶ ﺳﻔﺎرش ﻛﺮده ﺑﻮد: ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻗﻄﺮه ﺧﻮن ﺧﻮد دﺳﺖ از ﻳﺎرى اﺳﻼم
و رﻫﺒﺮى ﺑﺮﻧﺪارﻳﺪ.
ﺣﺎج رﻣﻀﺎن ﻋﺎﻣﻞ ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻦ - اوﻟﻴﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺎﻧﻮاده - در 5 اﺳﻔﻨﺪ 1362 در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﻴﺒـﺮ ﺑـﺮ اﺛـﺮ
اﺻﺎﺑﺖ ﺗﺮﻛﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ، ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ و در 11 اﺳﻔﻨﺪ 1362 ﭘﻴﻜﺮ ﻣﻄﻬﺮ او ﺗﺸﻴﻴﻊ و در
ﺻﺤﻦ آزادى ﺣﺮم ﻣﻄﻬﺮ اﻣﺎم رﺿﺎ (ﻋﻠﻴﻪاﻟﺴﻼم) ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪ. و در 22 اﺳﻔﻨﺪ 1363
ﭘﻴﻜﺮ ﻣﻄﻬـﺮ ﺑـﺮادرش -ﺣﺴﻦ ﻋﺎﻣﻞ - در ﺟﻮار اﻳﺸﺎن در آﻏﻮش ﺧﺎك ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.
و هرگز گمان مبر آنها که در راه خدا کشته شده اند مردگانند,بلکه آنها زندگانی هستند که نزد پروردگارشان روزی داده می شوند(آیه 169 آل عمران)