شهید سید محسن حسنی

 

ﺳﻴﺪﻣﺤﺴﻦ ﺣﺴﻨﻰ - او‪ﻟﻴﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺳﻴ‪ﺪﺣﺴﻦ- در اول ﻓـﺮوردﻳﻦ 1343 در ﺷﻬﺮﺳـﺘﺎن ﻣـﺸﻬﺪ ﻣﺘﻮﻟـﺪ

 

‫ﺷﺪ. در ﺧﺮدﺳﺎﻟﻰ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪر در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎى ﻣـﺬﻫﺒﻰ - در ﻣﻬﺪﻳ‪ـﻪﺧﻴﺎﺑـﺎن ﺗﻬـﺮان - و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ در

 

‫دورهﻫﺎى ﻗﺮآن و ﺟﻠﺴﻪ دﻋﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻴ‪ﺎر ﺑﻮد، ﺣﻀﻮر ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﺮد. ﺳﻴ‪ﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﻛﻮدﻛﻰ ﻓﻌ‪ـﺎل

 

‫و ﭘﺮﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﺑﻮد. ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﻬﺎى ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻋﻼﻗـﻪ ﻓـﺮاوان داﺷـﺖ. در ﺳـﺎل 1349

 

‫وارد دﺑﺴﺘﺎن اﺑﺘﺪاﻳﻰﻋﺴﻜﺮﻳ‪ﻪ و در ﺳﺎل 1354 ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ راﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻣﻨـﻮﭼﻬﺮى ﻣـﺸﻬﺪ وارد ﺷـﺪ. وى

 

‫اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﻰﮔﺬراﻧﺪ.

 

‫رﻓﺘﺎر و ﺷﺨﺼﻴ‪ﺖ وى ﺑﺎ آﻏﺎز اﻧﻘﻼب ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. در راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻴﻬﺎى دوران اﻧﻘﻼب ﺣـﻀﻮرى ﭘـﺮ رﻧـﮓ

 

‫داﺷﺖ. در اﻳﻦ دوران ﺑﻪ ﺗﻮزﻳﻊ ﻛﺘﺎب ﺗﻮﺿﻴﺢ اﻟﻤﺴﺎﺋﻞ اﻣﺎم در ﺑﺎزار ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد. ﺳﻴ‪ﺪ ﻣﺤـﺴﻦ ﻛﺘﺎﺑﻬـﺎى

 

‫ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﻗﺮآن و ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰﻛـﺮد. دوﺳـﺘﺎن ﺻـﻤﻴﻤﻰ وى - ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ روﺣﻴـﻪ ﻣـﺬﻫﺒﻰ ﻛـﻪ

 

‫داﺷﺖﺑﻴﺸﺘﺮ روﺣﺎﻧﻴ‪ﻮن ﺑﻮدﻧﺪ.

 

‫ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺴﻴﺞ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎى ﺟﺪﻳﺪى را آﻏﺎز ﻛﺮد. ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ در ﺑﺴﻴﺞ و ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻣﻮزش

 

‫ﻧﻈﺎﻣﻰ در ﮔﺸﺖِ ﺷﺒﺎﻧﻪﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد. ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آﻏﺎز ﺟﻨﮓ ﺗﺤﻤﻴﻠـﻰ از اداﻣـﻪ ﺗﺤـﺼﻴﻞ در دﺑﻴﺮﺳـﺘﺎن

 

‫ﻣﻨﺼﺮف و در ﺳﻦّ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﺮاى او‪ﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ اﻋﺰام ﺷﺪ. ﻳﻚﺑﺎر در ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﻣﻴﻤـﻚ ﻣﺠـﺮوح

 

ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪ‪ت ﺑﻴﺴﺖ روز در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن آﻗﺎ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﻤﻴﻨﻰِ ﺗﻬﺮان ﺑﺴﺘﺮى ﺑﻮد.

 

‫وى ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺟﻨﮓ را از اﺻﻠﻰﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻰداﻧﺴﺖ و ﻣﻰﮔﻔﺖ: او‪ل اﻳـﻦ ﻣـﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﺣـﻞّ ﺷـﻮد و

 

 ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ دﻳﮕﺮ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ.

 

‫اﻧﮕﻴﺰه و ﻫﺪﻓﺶ از اﻋﺰام ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ، اﺟﺮاى ﻓﺮاﻣﻴﻦ اﻣﺎم(ره) ﺑﻮد و ﻓﻰ ﺳﺒﻴﻞاﻟﻠّﻪ و ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ در ﺟﺒﻬـﻪﻫـﺎ

 

ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد.

 

‫ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ آرزوﻳﺶ ﺷﻬﺎدت و از آرزوﻫﺎى دﻳﮕﺮش ﭘﻴﺮوزى اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻰ ﺑﻮد.

 

‫ﺧﺼﻮﺻﻴ‪ﺖ ﺑﺎرز ﺳﻴ‪ﺪﻣﺤﺴﻦ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎرى او ﺑﻮد. وى ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﻣﻰﺧﻮاﻧـﺪ و ﻫـﺮ ﺻـﺒﺢ زﻳـﺎرت

 

ﻋﺎﺷﻮرا را ﻗﺮاﺋﺖ ﻣﻰﻛﺮد.

 

‫ﺗﻤﺎم ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ و ﺗﻮﺻﻴﻪﻫﺎى اﻳﺸﺎن در وﺻﻴ‪ﺖﻧﺎﻣﻪاش ﻧﻤﻮد ﭘﻴﺪا ﻣﻰﻛﻨـﺪ. وى راﺟـﻊ ﺑـﻪ اﻧﻘـﻼب ﮔﻔﺘـﻪ

 

‫اﺳﺖ: اﻣﺎم را ﺗﻨﻬﺎﻧﮕﺬارﻳﺪ. دﻋﺎى ﺗﻮﺳ‪ﻞ، ﻧﻤﺎز ﺟﻤﺎﻋﺖ و ﺟﻤﻌﻪ را ﺗﺮك ﻧﻜﻨﻴﺪ. ﻫﻤﻮاره ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺣﺠﺎب

 

‫را ﮔﻮﺷﺰد ﻣﻰﻛﺮد.

 

‫ﺳﻴ‪ﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺳﻔﺎرش ﻣﻰﻛﺮد ﺑﻪ وﺻﻴ‪ﺖ ﺷﻬﺪا ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ؛ و ﺣﺠﺎب،

 

‫را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ و در ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌﻪ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

 

‫وى در ﺳﺎل 1362 ﻋﻀﻮﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ﺷﺪ و از آﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ در ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻓﺮدى ورزﻳﺪه ﺑـﻮد، ﺑـﻪ

 

ﻋﻨﻮان ﻣﺮﺑ‪ﻰ آﻣﻮزش اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ.

 

‫ﺗﻼش اﻳﺸﺎن در آن دوران ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﺑﺴﻴﺞ، اﻧﺠﻤﻦ اﺳـﻼﻣﻰ و دﻋـﺎى ﺗﻮﺳ‪ـﻞِ ﺧـﺎﻧﻮادهﻫـﺎى

 

ﺷﻬﺪا در ﻣﺤﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﻮد.

 

ﺳﻴ‪ﺪ ﻣﺤﺴﻦ در زﻣﺎن ﺷﻬﺎدت ﻣﺠ‪ﺮد ﺑﻮد.

 

 ‫وى ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت واﻟﻔﺠﺮ 8 ﺑﻪ ﮔﺮدان روح اﻟﻠّﻪ راه ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﮔﺮوﻫﺎن ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ.

 

‫در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻛﺮﺑﻼى 1 در ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﻗﻼوﻳﺰان - ﻧﺰدﻳـﻚ ﺷـﻬﺮ ﻣﻬـﺮان - در 11 ﺗﻴـﺮ 1365 در ﻫﻨﮕـﺎم

 

‫ﻋﺼﺮ، ﺑﺮ اﺛﺮ اﺻﺎﺑﺖﺗﺮﻛﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ. ﻳﻜﻰ از دوﺳـﺘﺎن ﺷـﻬﻴﺪ ﻣـﻰﮔﻮﻳـﺪ: ﻣـﻦ

 

‫ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﺴﻦ رﺳﺎﻧﺪم و ﻣﻰﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻛـﺎرى ﻧﺪاﺷـﺘﻪ

 

 ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺮوﻳﺪ ﺟﻠﻮ.

 

‫ﺳﻴ‪ﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﻣﺪ‪ت ﺷﺶ ﺳﺎل در ﺟﺒﻬﻪ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺷﻬﺎدت در ﺑﻬـﺸﺖ رﺿـﺎ(ع) ﻣـﺸﻬﺪ در

 

ﻛﻨﺎر دﻳﮕﺮ ﻫﻤﺮزﻣﺎﻧﺶ دﻓﻦ ﺷﺪ.

 

‫او در وﺻﻴ‪ﺖﻧﺎﻣﻪاش ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: {دﻧﺒﺎل ﮔﻨﺎه ﻧﺮوﻳﺪ، ﭼﻮن ﻛﻪ ﺑﻴﭽﺎره ﻣﻰﺷﻮﻳﺪ. ﺑﺎ اﻓـﺮاد ﺧـﻮب ﻣﻌﺎﺷـﺮت

 

‫ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ. ﺧﻂّ ﺧﻮدﺗﺎن را از اﻣﺎم و اداﻣﻪ دﻫﻨﺪﮔﺎن راﻫﺶ ﺟﺪا ﻧﻜﻨﻴﺪ. در ﻧﻤﺎز ﺟﻤﻌـﻪ و ﺟﻤﺎﻋـﺖ ﺷـﺮﻛﺖ

 

‫ﻛﻨﻴﺪ. در ﺟﺒﻬﻪ ﺣﻀﻮر ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ. اﺣﺘﺮام ﭘﺪر و ﻣـﺎدر را ﻧﮕﻬﺪارﻳـﺪ. از ﺷـﻤﺎ ﻋﺎﺟﺰاﻧـﻪ ﻣـﻰﺧـﻮاﻫﻢ ﻣـﺮا

 

‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ و ﺑﺮاﻳﻢ دﻋﺎﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ.}